· จากอดีตถึงปัจจุบันรัฐบาลได้ให้ความสำคัญของงานด้านแรงงานเสมอมาเริ่มตั้งแต่การมีพระราชบัญญัติที่เกี่ยวกับด้านแรงงานว่าด้วยเรื่อง การบริการจัดหางานของรัฐและเอกชนในปี พ.ศ.2475 ในสมัยที่ยังเป็นหน่วยงานสังกัดกระทรวงมหาดไทยรัฐบาลสมัยต่อๆมาได้พยายามปรับปรุงเปลี่ยนแปลงพระราชบัญญัติพระราชกฤษฎีกาต่างๆที่เกี่ยวกับด้านแรงงานให้ทันยุคทันเหตุการณ์อยู่เสมอมากล่าวคือ มีการโอนแผนกจัดหางานไปสังกัดกรมพาณิชย์กระทรวงเศรษฐการด้วยเหตุผลว่าเป็นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านเศรษฐกิจ จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2484 เป็นยุคที่รัฐบาลให้ความสำคัญในเรื่องการสงเคราะห์ประชาชนให้มีอาชีพเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีจึงโอนงานมาสังกัดกรมประชาสงเคราะห์

· พ.ศ.2496 -2505 มีการเปลี่ยนแปลงปรับปรุงหน่วยงานเพื่อดำเนินการด้านแรงงานเรื่อยมาและเริ่มให้ความสำคัญด้านการฝึกอาชีพโดยระยะแรกเป็นแผนกอาชีวศึกษา จนกระทั่งเป็นศูนย์ฝึกอาชีพสังกัดกองแรงงานและสังกัดส่วนแรงงานในที่สุดแต่ยังคงอยู่กับกรมประชาสงเคราะห์กระทรวงมหาดไทยครองแรงงานและแรงงานสัมพันธ์รวมทั้งการฝึกอาชีพสงเคราะห์  กระทรวงมหาดไทย

· พ.ศ.2516 ได้มีพระราชกฤษฎีกาฯ เปลี่ยนกองพัฒนาอาชีพ เป็นสถาบันพัฒนาฝีมือแรงงาน

· พ.ศ. 2517-2534 ได้มีการขยายการจัดตั้งสถาบันพัฒนาฝีมือแรงงานขึ้นในภูมิภาคอีก 8 แห่ง เพื่อขยายบริการการฝึกอาชีพให้เข้าถึงประชาชนในระดับพื้นที่มากขึ้น

· พ.ศ.2535 คณะรัฐมนตรีมีมติยุบส่วนราชการกรมแรงงาน พร้อมกับมีการจัดตั้งกรมพัฒนาฝีมือแรงงาน และกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานขึ้นในสังกัดกระทรวงมหาดไทย

· พ.ศ.2536รัฐบาลได้จัดตั้งกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมขึ้นโดยโอนกรมพัฒนาฝีมือแรงงานกระทรวงมหาดไทยไปสังกัดกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมและในเวลาเดียวกันได้มีการจัดตั้งกรมการจัดหางานขึ้นจึงได้โอนงานในสังกัดกรมพัฒนาฝีมือแรงงานที่เกี่ยวกับการจัดหางานทั้งในและ ต่างประเทศ งานควบคุมคนงาน ที่เป็นต่างด้าวไปสังกัดกรมการจัดหางาน

· พ.ศ. 2545 รัฐบาลได้มีการปฏิรูประบบบริหารราชการใหม่ โดยปรับโครงสร้างกระทรวง ทบวง กรมทั้งหมด ตามบทบาท ภารกิจ ซึ่งทำให้มีกระทรวงเพิ่มขึ้น กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมจึงถูกแบ่งออกเป็น 2 กระทรวง คือ กระทรวงแรงงาน และกระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ โดยที่กรมพัฒนาฝีมือแรงงานอยู่ในสังกัดกระทรวงแรงงานและรับผิดชอบภารกิจเฉพาะด้านพัฒนาฝีมือแรงงานของประเทศเช่นเดิม